1e blog
Blijf op de hoogte en volg Tim&Marijn
23 Mei 2014 | Indonesië, Tangkahan
Eindelijk was het dan zover, na een fantastische bruiloft vertrokken we zondag om half 8 bij Henry en Arjon naar Schiphol. Na de verplichte Starbucks ( hè Bauwkie?) hebben we afscheid genomen en stonden we er samen voor in ons grote avontuur. Spannend!!
Over de vluchten valt weinig te vertellen. Die zijn beiden prima verlopen. We hebben onszelf goed vermaakt, aangezien we alle bruiloftsfoto's die met de digitale camera's zijn gemaakt op de ipad hadden gezet. Echt geweldig om te zien en heerlijk om over na te praten.
Toen kwamen we rond 9 uur lokale tijd aan in Medan. Nadat we de douane door waren gingen we op zoek naar een manier van het vliegveld naar de stad Medan te komen. We werden gelijk door 100 taxi chauffeurs aangesproken om mee te rijden, tegen belachelijke prijzen (voor Indonesische begrippen dan..). We wilden met een veel goedkopere bus, maar die zou volgens de taxichauffeurs niet rijden.
Les 1: ze liegen overal over als ze maar geld kunnen verdienen.
We liepen namelijk naar buiten en zagen daar bussen staan die gewoon naar Medan reden. We zijn ingestapt en nadat het busje vol zat vertrokken we naar het centrum. Al heel snel zagen we dat dit geen stad was waar wij lang zouden blijven. Vies, druk en voor ons niet veel te beleven... Waarom zouden we dan eigenlijk wel blijven? Tijd genoeg, dus dan maar gelijk door naar Tangkahan!!
Aangekomen bij het grote busstation van Medan troffen we 3 mannen aan die vroegen waar we heen moesten. Jullie moeten je voorstellen dat het hier niet zo is geregeld als in Nederland. Geen borden, tijdschema's of plattegronden. Een open pleintje vol gepropt met tuktuks, minivans en grote bussen. Alles oud, verroest en gammel. Het verbaasde ons dat sommige voertuigen überhaupt nog konden rijden en niet van ellende uit elkaar vielen.
Toen wij de mannen vertelde dat we met de bus naar Tangkahan moesten, gaven zij aan dat er geen bussen meer reden. We keken om ons heen en inderdaad.. Nergens een bus te bekennen. Gelukkig waren de 3 mannen zo vriendelijk om ons wel even te helpen en regelden iets met een minibusje. Die was (uiteraard) een stuk duurder, maar ja we hadden geen keus. In Medan blijven was voor ons geen optie.
We zijn ingestapt en na een paar minuten moesten we er uit; overstappen naar een bus. Huh? Die zou toch niet gaan?
Les 2: ze liegen overal over om geld te verdienen.
Deze les heeft ons flink geld gekost, in Roepia's gezien. Al met al was het een kleine 5 euro teveel dus dat is te overzien. Wel zijn we wat vertrouwen in de eerlijkheid van mensen kwijtgeraakt :D...
Al snel verlieten Medan in een bus die vol zat met bizarre dingen. De banken waren allemaal kapot en smerig, de deur van de bus moest met de hand dichtgehouden worden, iedere plek langs de weg was een bushalte en wij waren de enige blanken. Oh nee, er zaten ook kippen in een doosje onder 1 van de banken. Alle kinderen zaten achterstevoren naar ons te kijken, want we waren echt een attractie voor ze. 1 meisje heeft het volgehouden om 4 uur lang naar ons te kijken, lachen en zwaaien.
Een stuk voor Tangkahan kwam de volgende stunt: de bus reed niet naar Tangkahan. Maar gelukkig konden we voor 100.000 roepia per persoon achterop een motor mee. Op dat moment kregen we het allebei even benauwd. We waren inmiddels ruim 24 uur onderweg moe, klam van het zweet en vroegen ons af waar we in hemelsnaam waren. Zaten we eigenlijk wel in de goede bus? En is dit wel iets voor ons, want je kunt de mensen dus niet echt vertrouwen? Toen bleek dat we dit beiden dachten moesten we hard lachen om onszelf, want ja we zijn heuse wereld reizigers (not realy) ;-).
Les 3: ze liegen overal over om aan geld te komen.
Om die reden hebben we ook bedankt voor het vriendelijke, maar wel dringende aanbod om ons met de motor verder te brengen. We hadden echter geen idee hoever we van Tangkahan af zaten en wisten eigenlijk nog steeds niet of we wel in de goede bus zaten. Tot onze opluchting zagen we eindelijk een kilometerbordje staan met Tangkahan 23,8 km. Pff.. een hele opluchting!! Al moeten we lopen, we komen er wel! Gelukkig reed de bus gewoon tot het stadje en konden we met een kleiner busje naar het park waar alle accommodaties zijn.
Daar schreven we ons in en gingen op zoek naar een hotel. We moesten een rivier over met een soort gemotoriseerd vlot en daar vonden we gelijk een resort dat door de Lonely planet werd aangeraden. Het was ook prima, wel een basic badkamer. Een tuinslang die de douche moest voorstellen en een gat in de grond dat voldeed als wc.. 's Nachts hebben we een echte jungle storm meegemaakt. Donderslagen van de onweer waren zo hard dat het huisje trilde!
De volgende dag stond het wassen van olifanten op het programma. We liepen met een groepje toeristen en begeleiders en een stuk of 8 olifanten naar de rivier waar ze gewassen werden. Nadat we eerst van een afstandje moesten kijken, mochten we ze daarna zelf wassen. Echt heel gaaf om naast zo'n groot beest te staan en het aan te raken. Als blijk van dankbaarheid spoot de olifant een plens water over ons heen en gaf een kusje met zijn slurf. Al met al echt een hele gave belevenis.
We hadden het plan om naar Ketambe te gaan voor een jungle tour. Deze plannen hebben we omgegooid nadat we 3 Nederlanders tegen kwamen die ons Bukit Lawang aan konden raden. Ze zaten daar en we konden voor een klein bedrag meerijden in hun busje. Dit zou ons een dag reistijd schelen dus we vonden het helemaal goed. We zouden naar Ketambe gaan omdat het daar minder toeristisch is en de kans om wilde orang-oetans te zien daar groter zou zijn. Deze Nederlanders gaven echter aan dat er een hele goede gids is die echt de jungle in gaat en juist de voederplaatsen met semi wilde orang-oetans ontwijkt.
Voor ons was de keuze snel gemaakt, ondanks dat we allebei een vorm van autisme light hebben. Op naar Bukit Lawang!! Na ruim 2 uur rijden waren we er al en hebben een prima huisje. Net op tijd want 5 minuten later kwam iemand voor onze kamer. Die was dus bezet en hij moet het met minder stellen. Lucky us.
We hebben een heerlijke lunch gehad en de jungle tocht voor morgen geregeld. Dit is 2 dagen, waarbij we dus 1 nacht in de jungle zullen slapen. Spannend!!
Het is overal op Sumatra strijden voor wifi dus veel contact kunnen we voorlopig niet hebben helaas. Waarschijnlijk gaat dat op Java en Bali beter.
Tot de volgende blog!!
Over de vluchten valt weinig te vertellen. Die zijn beiden prima verlopen. We hebben onszelf goed vermaakt, aangezien we alle bruiloftsfoto's die met de digitale camera's zijn gemaakt op de ipad hadden gezet. Echt geweldig om te zien en heerlijk om over na te praten.
Toen kwamen we rond 9 uur lokale tijd aan in Medan. Nadat we de douane door waren gingen we op zoek naar een manier van het vliegveld naar de stad Medan te komen. We werden gelijk door 100 taxi chauffeurs aangesproken om mee te rijden, tegen belachelijke prijzen (voor Indonesische begrippen dan..). We wilden met een veel goedkopere bus, maar die zou volgens de taxichauffeurs niet rijden.
Les 1: ze liegen overal over als ze maar geld kunnen verdienen.
We liepen namelijk naar buiten en zagen daar bussen staan die gewoon naar Medan reden. We zijn ingestapt en nadat het busje vol zat vertrokken we naar het centrum. Al heel snel zagen we dat dit geen stad was waar wij lang zouden blijven. Vies, druk en voor ons niet veel te beleven... Waarom zouden we dan eigenlijk wel blijven? Tijd genoeg, dus dan maar gelijk door naar Tangkahan!!
Aangekomen bij het grote busstation van Medan troffen we 3 mannen aan die vroegen waar we heen moesten. Jullie moeten je voorstellen dat het hier niet zo is geregeld als in Nederland. Geen borden, tijdschema's of plattegronden. Een open pleintje vol gepropt met tuktuks, minivans en grote bussen. Alles oud, verroest en gammel. Het verbaasde ons dat sommige voertuigen überhaupt nog konden rijden en niet van ellende uit elkaar vielen.
Toen wij de mannen vertelde dat we met de bus naar Tangkahan moesten, gaven zij aan dat er geen bussen meer reden. We keken om ons heen en inderdaad.. Nergens een bus te bekennen. Gelukkig waren de 3 mannen zo vriendelijk om ons wel even te helpen en regelden iets met een minibusje. Die was (uiteraard) een stuk duurder, maar ja we hadden geen keus. In Medan blijven was voor ons geen optie.
We zijn ingestapt en na een paar minuten moesten we er uit; overstappen naar een bus. Huh? Die zou toch niet gaan?
Les 2: ze liegen overal over om geld te verdienen.
Deze les heeft ons flink geld gekost, in Roepia's gezien. Al met al was het een kleine 5 euro teveel dus dat is te overzien. Wel zijn we wat vertrouwen in de eerlijkheid van mensen kwijtgeraakt :D...
Al snel verlieten Medan in een bus die vol zat met bizarre dingen. De banken waren allemaal kapot en smerig, de deur van de bus moest met de hand dichtgehouden worden, iedere plek langs de weg was een bushalte en wij waren de enige blanken. Oh nee, er zaten ook kippen in een doosje onder 1 van de banken. Alle kinderen zaten achterstevoren naar ons te kijken, want we waren echt een attractie voor ze. 1 meisje heeft het volgehouden om 4 uur lang naar ons te kijken, lachen en zwaaien.
Een stuk voor Tangkahan kwam de volgende stunt: de bus reed niet naar Tangkahan. Maar gelukkig konden we voor 100.000 roepia per persoon achterop een motor mee. Op dat moment kregen we het allebei even benauwd. We waren inmiddels ruim 24 uur onderweg moe, klam van het zweet en vroegen ons af waar we in hemelsnaam waren. Zaten we eigenlijk wel in de goede bus? En is dit wel iets voor ons, want je kunt de mensen dus niet echt vertrouwen? Toen bleek dat we dit beiden dachten moesten we hard lachen om onszelf, want ja we zijn heuse wereld reizigers (not realy) ;-).
Les 3: ze liegen overal over om aan geld te komen.
Om die reden hebben we ook bedankt voor het vriendelijke, maar wel dringende aanbod om ons met de motor verder te brengen. We hadden echter geen idee hoever we van Tangkahan af zaten en wisten eigenlijk nog steeds niet of we wel in de goede bus zaten. Tot onze opluchting zagen we eindelijk een kilometerbordje staan met Tangkahan 23,8 km. Pff.. een hele opluchting!! Al moeten we lopen, we komen er wel! Gelukkig reed de bus gewoon tot het stadje en konden we met een kleiner busje naar het park waar alle accommodaties zijn.
Daar schreven we ons in en gingen op zoek naar een hotel. We moesten een rivier over met een soort gemotoriseerd vlot en daar vonden we gelijk een resort dat door de Lonely planet werd aangeraden. Het was ook prima, wel een basic badkamer. Een tuinslang die de douche moest voorstellen en een gat in de grond dat voldeed als wc.. 's Nachts hebben we een echte jungle storm meegemaakt. Donderslagen van de onweer waren zo hard dat het huisje trilde!
De volgende dag stond het wassen van olifanten op het programma. We liepen met een groepje toeristen en begeleiders en een stuk of 8 olifanten naar de rivier waar ze gewassen werden. Nadat we eerst van een afstandje moesten kijken, mochten we ze daarna zelf wassen. Echt heel gaaf om naast zo'n groot beest te staan en het aan te raken. Als blijk van dankbaarheid spoot de olifant een plens water over ons heen en gaf een kusje met zijn slurf. Al met al echt een hele gave belevenis.
We hadden het plan om naar Ketambe te gaan voor een jungle tour. Deze plannen hebben we omgegooid nadat we 3 Nederlanders tegen kwamen die ons Bukit Lawang aan konden raden. Ze zaten daar en we konden voor een klein bedrag meerijden in hun busje. Dit zou ons een dag reistijd schelen dus we vonden het helemaal goed. We zouden naar Ketambe gaan omdat het daar minder toeristisch is en de kans om wilde orang-oetans te zien daar groter zou zijn. Deze Nederlanders gaven echter aan dat er een hele goede gids is die echt de jungle in gaat en juist de voederplaatsen met semi wilde orang-oetans ontwijkt.
Voor ons was de keuze snel gemaakt, ondanks dat we allebei een vorm van autisme light hebben. Op naar Bukit Lawang!! Na ruim 2 uur rijden waren we er al en hebben een prima huisje. Net op tijd want 5 minuten later kwam iemand voor onze kamer. Die was dus bezet en hij moet het met minder stellen. Lucky us.
We hebben een heerlijke lunch gehad en de jungle tocht voor morgen geregeld. Dit is 2 dagen, waarbij we dus 1 nacht in de jungle zullen slapen. Spannend!!
Het is overal op Sumatra strijden voor wifi dus veel contact kunnen we voorlopig niet hebben helaas. Waarschijnlijk gaat dat op Java en Bali beter.
Tot de volgende blog!!
-
23 Mei 2014 - 12:25
Antoinette:
Tim en Marijn,
Wat een super belevenis. Heerlijk om jullie verhaal te lezen.
Kijk al weer uit naar de volgende blog.
Liefs van mij. -
23 Mei 2014 - 12:30
Kelly:
Wauw, het klinkt nu al als een geweldig avontuur!
Lekker genieten en ik kijk nu al uit naar jullie volgende blog vol belevenissen.
Dikke kus -
23 Mei 2014 - 17:38
Peter:
Gaaf om van zover weg te lezen hoe het jullie vergaat.
Ik blijft jullie blog volgen.
Have fun. -
23 Mei 2014 - 19:09
Jeanet Brand:
Hoi pasgetrouwd stel. Leuk om jullie ervaring te lezen wij zijn niet op Sumatra geweest alleen op java en beetje Bali. Het is zo n andere wereld daar. Knap dat jullie jet zelf doen.wij hadden een chauffeur met een auto en Martin spreekt Maleis dus dat scheelde wel. Maar geniet van wat je ziet want dat zien jullie niet snel weer. Geniet en geniet ondanks wat je allemaal nog gaat zien. Groetjes -
23 Mei 2014 - 21:06
Tineke:
Ha die Marijn en Tim, nog maar net begonnen aan jullie reis en nu al vele belevenissen. Ik kan niet wachten op het volgende blog. Ik wens jullie een hele fijne tijd daar zodat je straks met onwijs leuke herinneringen naar huis gaat.
Veel plezier, groetjes uit Doesburg:-D -
23 Mei 2014 - 22:21
Henry En Arjon:
Hoi Lievers,
Het klinkt echt als een avontuur...Jullie hebben zo veel bij geleerd in nog geen week tijd...
geniet...
kus -
24 Mei 2014 - 00:30
Conny:
Super om al jullie belevenissen te lezen en wat een ervaring doen jullie op! Blijf gewoon nuchter nadenken en dan komt alles goed!
Heel veel liefs van ons xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx en veel knuffels -
25 Mei 2014 - 21:41
Addyvandergiessen:
Hallo lieve tim en marijn,net jullie verslag gelezen.was in spanje.wat spannend allemaal.opa en ik waren dus ook op sumatra en hebben ook wel wat beleefd,maar dan gorganiseerd , dan is het wel minder spannend.heel veel plezier en laat je gen oren aannaaien. De mensen zijn lief,mar willen ook een centjeverdienen.pakkerd van oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
